jeudi 21 janvier 2010

Φιλελευθερη η σοσιαλιστικη Οικονομια ?

Μετά απο ένα σχεδόν Αιώνα με 2 παγκόσμιους πολέμους και εκατομυρια ανθρώπινα θύματα , τα οικονομικά κίνητρα που τους προκάλεσαν , παραμένουν μεχρι σήμερα η κινητήρια δύναμη της οικονομικής ζωης στον πλανήτη ,αλλά με διαφορετικό προσωπείο ...
Η δικτατορία του προλεταριάτου , η λαϊκή εξουσία των σοβιέτ , γρηγορα φάνηκε ότι εχει ημερομηνία λήξης, γιατί οι 18 διαβαθμίσεις μισθών προκάλεσαν την δημιουργία μιας νεας ελίτ, των κομματικών μελών, σε βάρος αυτής του απλού πολιτη στην Σ.Ε και αυτο προκάλεσε μοιραία, την πτώση του κομουνισμού και την υπεράσπιση των αρχών του φιλελευθερισμού απο τον Μ Γκορμπατσόφ που σφράγισε το τέλος εποχής, με την πτώση του τοίχους του Βερολίνου ...
Πόσο σοσιαλιστική όμως θα μπορουσε να θεωρηθεί μια οικονομία με 18 διαβαθμίσεις μισθών ? Πως μπορεί να ανήκουν στην ίδια εργατική τάξη 2 άνθρωποι, όταν ο 1 απο αυτούς παιρνει 18 φορές περισσοτερα χρήματα απο τον άλλον?
Είναι δύσκολο να απαντηθεί αυτο το ερώτημα , αν δεν δούμε ότι τόσο ο καπιταλισμός οσο και ο σοσιαλισμός, ειναι θεωρητικά μοντέλα οικονομικής ανάπτυξης, που στοχεύουν στον τρόπο διανομής του παραγόμενου πλούτου σε μια Οικονομία , με διαφορετικά πολιτικά κριτήρια ...
Αν το "αμερικανικό όνειρο " συνοψίζει μια ελεύθερη οικονομία που επιτρέπει στον άνθρωπο να κερδίζει χρήματα απο την κίνηση κεφαλαίων η την εκμεταλευση του ανθρώπινου δυναμικού μιας επιχείρησης , ο σοσιαλισμός σήμερα , μετά την πτώση του τοίχους του Βερολίνου και τη κατάρρευση της Σ.Ε , δεν μπορεί παρά να αποκτά ένα ανθρωπιστικό προσωπείο , που πολιτικά συνοψίζει όλα τα κυβερνητικά μέτρα που στοχεύουν στην αναδιανομή του πλούτου, με δημοκρατικές διαδικασίες ...
Πόσο εφιχτο ειναι σήμερα να μιλάμε για διαφορετικά πολιτικά συστήματα ?
Νομίζω ότι ειναι ανεφιχτο...
Νεοφιλελευθερισμός και σοσιαλδημοκρατία , ειναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, ένας μηχανισμός διόρθωσης του συστήματος , που καθε φορά που γυρίζει η πλάστιγγα του ανοίγματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών σε μια Χώρα , οι πολίτες στρέφονται προς τα αριστερά , για να εκλέξουν μια κυβέρνηση που θα φορολογήσει λίγο περισσότερο τους πλούσιους και κατέχοντες , χωρίς ωστόσο να εχει καμμια πρόθεση να ανατρέψει ριζικά την τάξη πραγματων που τους θέλει κυρίαρχους , παράνομα και αντισυνταγματικά στο όνομα της λαϊκής κυριαρχίας η οποία μπαίνει σε χειμερία νάρκη για μια 4ετια , αφήνοντας τον πολιτη μακρυά απο το κέντρο λήψης της απόφασης ...
Νομίζω ότι την πιο σχηματική απάντηση , δίνει το νεοφιλελεύθερο πολιτικοοικονομικό κίνημα, που κινεί τις οικονομίες των κρατών στην Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ και το οποίο πέτυχε πολιτικά την ήττα του οικονομικού ολοκληρωτισμού και του κρατισμού στην Σ.Ε αλλά και την μετατροπή του κομουνιστικού κόμματος της Κίνας σε μια νεα οικονομική υπερδύναμη, μετά το άνοιγμα των εμπορικών σχέσεών της με την δυτική Ευρώπη , τις ΗΠΑ και την Αφρική , βάζοντας πια τον πλανήτη σε μια μονοσήμαντη πορεία παγκοσμιοποιημένης Οικονομίας.
Τις σημερινές καπιταλιστικές και νεοφιλελεύθερες κοινωνίες, κυβερνούν κομματικοί στρατοί που απαρτίζονται απο τους δημοσίους υπάλληλους και τους προνομιούχους ολιγαρχες συνεργάτες τους , σε ένα "χορό κερδοσκοπίας " όσων πρόσκεινται ιδεολογικά σε μια απλή ιδέα σε λάθος βάση.
Η ιδέα ειναι ότι επελαυνωντας στις Χώρες υπό ανάπτυξη για αναζήτηση φτηνού εργατικού δυναμικού, θα παταχθεί η αύξηση του κόστους ζωης και θα παγώσουν οι μισθοί, στις αναπτυγμένες οικονομίες συντηρώντας μια μακρόχρονη ευημερία στην πλειοψηφία των κατοίκων τους ...
Ενα αιώνα ακριβώς νωρίτερα , ο ηγετης του κόκκινου στρατού Λ.Τρότσκι , ειχε οραματιστεί μια παγκοσμιοποιημένη εργατική τάξη η οποία θα ανέτρεπε τα καπιταλιστικά κράτη ενώνοντας τον πλανήτη με ταξικό αγώνα για την κατάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας .
Πόσο κοντά η μακρυά βρισκόμαστε σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο, φαίνεται απο ένα νεο φαινόμενο το οποίο βγήκε απο το παρελθόν για να σημαδέψει αρνητικά το πολιτικό αδιέξοδο των λαών σε αυτη την εξέλιξη .Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός . Το ξύπνημα του θρησκευόμενου ανθρώπου, που αναζητά τις ρίζες του στο δόγμα για να βρει τις κοινωνικές συνιστώσες που θα εμποδίσουν την παράδοση άνευ όρων, στην δυτική νοοτροπία και κουλτούρα , που αναταράζουν πολιτικά , καθε μορφής αυταρχικές εξουσίες στο πέρασμα τους . Ο Φουτζιγιαμα μίλησε για σύγκρουση Πολιτισμών και το τέλος του Κόσμου ...
Πόσο δίκιο εχει ? Θα φανεί στην συνέχεια , όταν και αν , το σύστημα καταφέρει να βγει απο την κρίση που το ίδιο προκάλεσε , με τις προκλητικές αμοιβές αυτών που κερδίζουν πουλώντας όνειρα , σε μια οικονομία φουτουριστική και εικονική ,η οι λαοί θα ξαναβρούν νεα οράματα και ηγέτες , για να βάλουν ξανά τον σοσιαλισμό σαν την μόνη συνθηκη που μπορεί να εξασφαλίσει την ευημερία των λαών της γης στην βάση της ισότητας και της ειρήνης , μακρυά απο δογματικές διαφορές και επιρροές όσων επένδυαν πάντα στο χάος , για να διχάζουν τους λαούς και να μπορουν να επιβάλουν την θέλησή τους με τον φόβο και την βια του ισχυρότερου, βγαλμένη απο τον νόμο της ζούγκλας ...

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire